The Sound of James Bond

De boeken over James Bond van Ian Fleming stammen uit de jaren vijftig, toen van ‘male chauvinist pig’ nog lang geen sprake was. James Bond, geheim agent in dienst van Hare Majesteit, is er dus één van de oude stempel. Daarom past de jazzy, zich tussen mannelijk staccato koper en erotische ‘lounge’ bewegende begeleiding hem als een smoking op maat. Voor de eerste Bond-film Dr. No (1962) componeert Monty Norman de score. Maar het iconische James Bond-thema wordt uitgedacht door de Engelse componist John Barry: smooth en cool, opwindend en glanzend tegelijk.

En bijna iedereen herkent het opvallend, typerend en vooral herkenbaar akkoordenschema met halve noten die de signatuur van elke James Bond-score is geworden. Ook wanneer andere componisten de score van John Barry overnemen, blijft dit schema onmiddellijk herkenbaar als ‘James Bond’. Vanaf Goldfinger (1964) componeert John Barry score én song en met doorslaand succes. Hij vertaalt het goud uit de titel haast letterlijk naar het glimmende koper van de blazerssectie. Trompetten zetten schel in onder de actie, of gestopt met dempers in de zwoele scènes. Dezelfde glans heeft de titelsong, in de krachtige uithalen van Shirley Bassey. De soundtrack wordt een enorme hit. 

Wanneer hij enkele keren verstek moet laten gaan, volgen andere componisten de door hem uitgezette lijn, al moet het zuur voor hem zijn geweest dat juist zij Oscarnominaties in de wacht slepen. Het duurt tot 2012 voor een song uit een James Bond-film daadwerkelijk de beste van het jaar wordt gevonden. Dan krijgt Adele een Oscar voor de titelsong van Skyfall. En in 2015 winnen Sam Smith & Jimmy Napes voor ‘Writing’s on the Wall’ uit Spectre. We moeten afwachten of Hans Zimmer daarin, voor No Time to Die, ook zal slagen.