Glued & Screwed #25

Deze feestelijke 25e editie van Glued & Screwed, samengesteld met en rond het werk van beeldend kunstenaar en onderzoeker Adele Dipasquale, presenteert vijf films die voortborduren op het thema van vorige maand: Taal en Erfgoed. Naast twee werken uit Adele's oeuvre, zijn we vereerd om een exclusieve eerste vertoning te organiseren van beelden die ze deze zomer heeft opgenomen ter voorbereiding op een nieuw project getiteld l'infestata, geproduceerd door Fondazione Elpis, een ruimte gewijd aan artistieke experimenten en onderzoek in Milaan.

De sneak peek, Notes for l'infestata, bevat prachtige poëtische 16mm-beelden die zijn gefilmd in de stad Abruzzo, gelegen in het bergachtige gebied van Oost-Centraal-Italië. Haar werk wordt in context geplaatst door twee films die Adele persoonlijk heeft geselecteerd: het abstracte experimentele videowerk Mouth to Mouth (1975) van kunstenaar Theresa Hak Kyung Cha (KR) en het resoluut feministische werk I Hope I'm Loud When I'm Dead (2018) van de baanbrekende filmmaker Beatrice Gibson (VK).

In deze editie vertonen we de volgende films:

Mouth to Mouth (Korea, 1975, 8') van Theresa Hak Kyung Cha

Engelse en Koreaanse woorden verschijnen op het scherm, een mond vormt een ‘O’ en opent en sluit zich vervolgens. Is dit het begin van taal? In deze vroege videoband isoleert en herhaalt Cha een eenvoudige, fysieke handeling – een mond die de acht Koreaanse klinkers vormt – zodat deze gewone handeling iets oorspronkelijks en boeiends wordt.

Farfallino (Nederland, 2020, 7') van Adele Dipasquale

De film onderzoekt de ‘Farfallino’-taal, een gecodeerde versie van het Italiaans die door kinderen wordt gebruikt om in het geheim met elkaar te communiceren. In het Italiaans betekent farfallino letterlijk ‘taal van vlinders’, afgeleid van het zelfstandig naamwoord farfalla voor vlinder. Het werk gaat uit van het idee van een onbegrijpelijke communicatie die soorten kan overstijgen door onbegrip. Door gebruik te maken van mechanismen van uitsluiting en inclusie creëren talen separatisme en mogelijke allianties.

Lose Voice Toolkit (Italië, Nederland, 2024, 18') door Adele Dipasquale

Op een onbestemde plaats en tijd zien we een groep kinderen die geen woorden meer gebruiken. Misschien zijn ze hun woorden kwijtgeraakt door krachtige magneten die hun stem hebben gestolen, of zijn ze opgelost door snoepjes die hun stem hebben doen verdwijnen. De woorden lijken verloren te zijn, ergens vergeten. Dus beginnen ze zich te transformeren en ontwikkelen ze een nieuw communicatiesysteem dat bestaat uit luchtvormen, scherpe blikken of gedeelde gedachten. Als je naar hen kijkt, zou je denken dat ze met hun neus, hun ellebogen of hun pupillen spreken. De film is het resultaat van een workshop van een jaar en collectief onderzoek met de kinderen van Farfallopoli (1B IC Gino Strada, Turijn); de inhoud, het script en de kostuums zijn het resultaat van dit samenwerkingsproces.

Notes for L'infestata (Italië, Nederland, 10') door Adele Dipasquale

Notes for l'infestata bevat prachtige poëtische 16mm-beelden die zijn gefilmd in de buurt van het dorp Roccacaramanico, gelegen in het bergachtige gebied van Abruzzo, in het oosten van Midden-Italië. Dit is een exclusieve eerste vertoning van beelden die Adele deze zomer heeft gemaakt ter voorbereiding op een nieuw project getiteld l'infestata, een voortzetting van een kunstproject in de openbare ruimte in kleine dorpen, geproduceerd door Fondazione Elpis in samenwerking met Galleria Continua en Threes Productions, gepresenteerd ter gelegenheid van Una Boccata d'Arte 2025.

I Hope I’m Loud When I’m Dead (Verenigd Koninkrijk, 2018, 20') door Beatrice Gibson

I Hope I’m Loud When I’m Dead is afwisselend luidruchtig en ingetogen en reflecteert op de toekomst van een wereld in beweging, gezien door de ogen van het moederschap, geaccentueerd door dichters CAConrad en Eileen Myles.