The Sound of Bollywood

Vanaf de komst van de Indiase cinema in 1931 zijn musicals met populaire liedjes een vast onderdeel. Vanaf 1934 werden filmliedjes op grammofoonplaten opgenomen om op radiozenders af te spelen. Dit leidde tot een nieuwe vorm van massa-entertainment die zich ver over de grenzen van India uitstrekte. Het diverse karakter van Bollywoodmuziek werd niet alleen door componisten bepaald. Na de onafhankelijkheid van India (1947), waren de opnamestudio's van Bombay een smeltkroes van religies, waar muzikanten, arrangeurs en producenten met verschillende muzikale achtergronden plotseling gedwongen werden samen te werken.

De muziek die ze maakten was misschien 'buiten het huwelijk geboren', maar in staat om niet alleen een onvoorstelbaar divers en verdeeld subcontinent met elkaar te verbinden, maar ook een band te scheppen met landen ver buiten India waaronder de Sovjet Unie, Turkije en het Midden Oosten. Tot aan de dag van vandaag blijven Bollywood films wereldwijd populair. In 2009 verzilverde componist Allah Rakha Rahman twee Oscars én een Golden Globe voor zijn muziek voor Slumdog Millionaire.

Sunil Somair (1956, Paramaribo) maakte de selectie voor The Sound of Bollywood.

Al vanaf zijn geboorte werd Sunil omgeven met de 78 toeren platen met Indiase muziek van zijn vader. En als oudste kleinzoon van zijn oma was hij altijd degene die met haar mee mocht naar de bioscoop om vooral Bollywood-films te zien. 

In 1971 emigreerde de familie Somair naar Nederland. Op school in Den Haag ging Sunil voor de “Engelse les” naar Londen. Daar zag hij veel winkels die Indiase muziek verkochten. Toen hij dat thuis aan zijn vader vertelde, kocht Somair sr. direct een vliegticket naar Londen om daar platen te halen. Vanuit hun huis begonnen zij met de verkoop. De handel was zó lucratief dat de Somairs een nieuwe, grotere locatie nodig hadden. Dit werd een hoekwinkel in de Hobbemastraat met een woning boven de zaak. Ook begonnen zij platen van Nederlands-Hindoestaanse zangers, Caribisch, Surinaams en Afrikaanse muziek te verkopen. Sunil’s Records Center (SRC) werd een begrip in de hindoestaanse samenleving. 

Met de komst van de cd in de jaren ‘80 en ‘90, liep de verkoop van platen terug. Na nog een tijdje te zijn doorgegaan met de verkoop van cd’s, besloot Sunil om met zijn familie voor twee jaar terug te gaan naar Suriname. Weer terug in Nederland volgt hij nog steeds de goede bands en vindt het geweldig als zijn kleinkinderen hem leuke swingende TikTok filmpjes sturen.