Pim Zwier
Mondria(a)n, en route to New York
Een kunstenaar balanceert tussen innerlijke zoektocht en een dreigende wereld, terwijl zijn werk radicaal verandert onder de invloed van een nieuw ritme en een nieuw continent.
In een spel van vlakverdeling, lijnen en ritme bewegen Piet Mondriaans persoonlijke overpeinzingen en de historische gebeurtenissen van zijn tijd zich afwisselend tussen voor-en achtergrond. Terwijl Piet Mondriaan zijn composities overweegt en heroverweegt, waarin de dikte van een lijn een allesbepalende weerslag heeft op het gehele schilderij, werpt de Tweede Wereldoorlog zijn schaduw vooruit. Ondanks dat Mondriaan zich bewust is van het dreigende gevaar weifelt hij en stelt zijn beoogd vertrek naar New York uit om door te blijven werken aan zijn schilderijen. Gelijktijdig blijft hij hopen op een goede afloop. Pas als de grond hem te heet onder de voeten wordt, vertrekt hij impulsief. Maar dan maakt de bureaucratie het hem niet makkelijk om naar New York te reizen. Na aankomst in New York verdwijnen de voorheen zo kenmerkende zwarte lijnen en vlakken in primaire kleuren uit zijn schilderijen om plaats te maken voor het ritme van zijn nieuwe omgeving. In weerwil van de donkere tijden lijkt Mondriaan zich te bevrijden van de door hemzelf opgelegde dogma’s en vernieuwt hij zichzelf met het maken van ogenschijnlijk speelse(re) composities.
In a play of surface division, lines and rhythm, Piet Mondrian's personal reflections and the historical events of his time alternate between foreground and background. While Piet Mondrian considers and reconsiders his compositions, in which the thickness of a line has a decisive impact on the entire painting, the Second World War casts its shadow ahead. Although Mondrian is aware of the impending danger, he hesitates and postpones his planned departure for New York in order to continue working on his paintings. At the same time, he continues to hope for a favourable outcome. Only when the ground becomes too hot under his feet does he leave impulsively. But then bureaucracy makes it difficult for him to travel to New York. After arriving in New York, the previously characteristic black lines and planes in primary colours disappear from his paintings to make way for the rhythm of his new environment. Despite the dark times, Mondrian seems to free himself from the dogmas he imposed on himself and reinvents himself by creating seemingly playful compositions.
01
02
03
04
