Sergei Parajanov, Harun Farocki, Ewan Macbeth
Glued & Screwed #22
For its 22nd edition, wysiwyg presents a program curated with and around the short films of UK lens-based artist Ewan Macbeth.

Curated with and around the short films of UK lens-based artist Ewan Macbeth, this program marks the first-ever back-to-back screening of his complete body of work. Contextualizing his films are Sergei Parajanov’s Kyiv Frescoes (1966) and Harun Farocki’s Nicht löschbares Feuer (1969)—two works selected by Ewan himself for the influence they’ve had on his own practice. The evening will promise a great selection of politically charged films, formal filmmaking techniques, and a deep-dive into Ewan his mind. Finishing the program will be a teaser trailer of Hypoxia, his upcoming feature length film that is currently still in production.
This edition we will screen:
Kyiv Frescoes (Georgia, 1966, 17') by Sergei Parajonov
Suppressed by Soviet Ukraine’s Dovzhenko Film Studio during production in 1966, fifteen minutes of mesmerizingly striking test footage was salvaged by cinematographer Aleksandr Antipenko and edited into a collage by Parajanov himself—before the negatives were ordered to be burned.
Despite consisting of “merely” test footage, Kyiv Frescoes unmistakably showcases the work of a pioneer. Its beautiful imagery foreshadows Parajanov’s dramatically staged and notoriously idiosyncratic style of non-narrative filmmaking—one that would go on to define him as a revolutionary artist and inspire generations to come, culminating in his 1969 feature film The Color of Pomegranates.
Wysiwyg would like to thank Tina Shklyar from Dovzhenk Centre, Agnieszka Haj Ibrahim from FIXAFILM, and Daniel Bird for making the screening of this film a possibility despite the devastating circumstances still ongoing in Ukraine.
Nicht löschbares Feuer (Germany, 1969, 22') by Harun Farocki
Young Farocki reads to us from a statement given at the Vietnam War Crimes Tribunal in Stockholm:
“If we show you images of napalm injuries, you’ll close your eyes […]. To the pictures, […] the memories, […] the facts, […] and the entire context.”
Inextinguishable Fire beautifully exemplifies the “essay film” genre that would further originate later on. In it, he applies a whimsical yet poignant approach to discussing the distressing socio-political subject matter of napalm use—and its implicit imprint on an entire culture. Farocki’s films tend to mirror such imprints, but on your psyche, succeeding in communicating that which is almost impossible to grasp.
“If we show you […] napalm burns, we will hurt your feelings […] as if we’d tried it out on you. […] We can give you only a hint of an idea of how it works.”
I Declare a Thumb War (The Netherlands, United Kingdom, 2020, 6') by Ewan Macbeth
I Declare a Thumb War can easily be categorized as an example of formal filmmaking, where a singular idea is communicated through a rigorous application of style and technique. The allegorical image of a soldier engaging in a game of thumb war with the child of an occupied country is both powerful and deeply layered when one considers its implications—and Ewan Macbeth’s formal approach to this concept only amplifies its impact.
Prison with Songbirds (The Netherlands, United Kingdom, 2022, 12') by Ewan Macbeth
The narrator recounts the harrowing real-life experiences of a man being falsely imprisoned in an unnamed country, and his subsequent but sudden release. Based on a letter sent to Amnesty International by Macbeth’s own father, a surreal yet candid interview guides us through visually sterile and tenebrous scenes, interwoven with abrasively abstract imagery and haunting sound design that sends chilling shivers down your spine. Prison with Songbirds is the kind of film that pins you to the ground and ruthlessly confronts you with the type of disorderly politics that spark many an activist to rise to the occasion.
Facade (The Netherlands, 2025, 5') by Ewan Macbeth
Taking a slightly more narrative approach this time around, Macbeth dichotomizes a burn survivor and a corporate “higher-up” representing the party responsible for his accident. Lead actor Nick Stankevich delivers a role-reversed performance, playing both the victim and the perpetrator, muddying the waters of opportunity for casting any real judgment. Similar to his other films—but prevalent in all of tonight’s selected films—Macbeth serves us a scenario that is malicious in nature, yet rooted in (or born from) contemporary culture: Easy to locate the sore spot; impossible to scapegoat.
Dit programma is samengesteld met en rond de korte films van de Britse kunstenaar Ewan Macbeth en markeert de allereerste back-to-back vertoning van zijn volledige oeuvre. De context van zijn films wordt gevormd door Sergei Parajanovs Kyiv Frescoes (1966) en Harun Farocki's Nicht löschbares Feuer (1969) - twee werken die door Ewan zelf zijn geselecteerd vanwege de invloed die ze op zijn eigen werk hebben gehad. De avond belooft een grote selectie van politiek geladen films, formele filmtechnieken en een diepe duik in Ewan's geest. Het programma wordt afgesloten met een teaser trailer van Hypoxia, zijn aankomende speelfilm die momenteel nog in productie is.
Deze editie vertonen we:
Kyiv Frescoes (Georgië, 1966, 17') van Sergei Parajonov
Onderdrukt door de Sovjet-Oekraïense Dovzhenko Film Studio, werden tijdens de productie in 1966 vijftien minuten van betoverend treffende testbeelden geborgen door cinematograaf Aleksandr Antipenko en door Parajanov zelf gemonteerd tot een collage - voordat de negatieven moesten worden verbrand.
Hoewel Kyiv Frescoes “slechts” uit testbeelden bestaat, laat het onmiskenbaar het werk van een pionier zien. De prachtige beelden zijn een voorbode van Parajanovs dramatisch geënsceneerde en notoir eigenzinnige stijl van non-narratief filmmaken - een stijl die hem zou definiëren als revolutionair kunstenaar en generaties zou inspireren, met als hoogtepunt zijn speelfilm The Color of Pomegranates uit 1969.
Wysiwyg wil graag Tina Shklyar van Dovzhenk Centre, Agnieszka Haj Ibrahim van FIXAFILM en Daniel Bird bedanken voor het mogelijk maken van de vertoning van deze film ondanks de verwoestende omstandigheden die nog steeds voortduren in Oekraïne.
Nicht löschbares Feuer (Duitsland, 1969, 22') van Harun Farocki
De jonge Farocki leest ons voor uit een verklaring die hij gaf voor het Vietnam Tribunaal in Stockholm:
"Als we je beelden laten zien van verwondingen door napalm, sluit je je ogen [...]. Voor de foto's, [...] de herinneringen, [...] de feiten, [...] en de hele context."
Inextinguishable Fire is een prachtig voorbeeld van het genre “essayfilm” dat later zou ontstaan. In de film bespreekt hij op een grillige maar aangrijpende manier het schrijnende sociaal-politieke onderwerp van het gebruik van napalm en de impliciete afdruk ervan op een hele cultuur. Farocki's films hebben de neiging om dergelijke afdrukken te weerspiegelen, maar dan op je psyche, waarbij hij erin slaagt om datgene over te brengen wat bijna onmogelijk te bevatten is.
"Als we je [...] napalmverbrandingen laten zien, zullen we je gevoelens kwetsen [...] alsof we het op je hebben uitgeprobeerd. [...] We kunnen je alleen een idee geven van hoe het werkt."
I Declare a Thumb War (Nederland, Verenigd Koninkrijk, 2020, 6') van Ewan Macbeth
I Declare a Thumb War kan gemakkelijk worden gecategoriseerd als een voorbeeld van formeel filmmaken, waarbij een enkelvoudig idee wordt gecommuniceerd door een rigoureuze toepassing van stijl en techniek. Het allegorische beeld van een soldaat die een spelletje duimoorlog speelt met het kind van een bezet land is zowel krachtig als diepgelaagd wanneer je de implicaties ervan overweegt - en Ewan Macbeths formele benadering van dit concept versterkt de impact ervan alleen maar.
Prison with Songbirds (Nederland, Verenigd Koninkrijk, 2022, 12') van Ewan Macbeth
De verteller vertelt over de schrijnende ervaringen van een man die ten onrechte gevangen is gezet in een niet nader genoemd land, en zijn daaropvolgende maar plotselinge vrijlating. Gebaseerd op een brief die Macbeths eigen vader naar Amnesty International stuurde, leidt een surrealistisch maar openhartig interview ons door visueel steriele en ijle scènes, verweven met schurend abstracte beelden en een spookachtig sounddesign dat ijzingwekkende rillingen over je rug laat lopen. Prison with Songbirds is het soort film dat je vastpint op de grond en je meedogenloos confronteert met het soort wanordelijke politiek dat menig activist aanzet tot actie.
Facade (Nederland, 2025, 5') van Ewan Macbeth
Deze keer kiest Macbeth voor een iets meer narratieve benadering. Hij dichotomiseert een overlevende van een brandwond en een “hoger geplaatste” die de partij vertegenwoordigt die verantwoordelijk is voor zijn ongeluk. Hoofdrolspeler Nick Stankevich speelt een omgekeerde rol en speelt zowel het slachtoffer als de dader, waardoor de mogelijkheden om een echt oordeel te vellen vertroebeld worden. Net als in zijn andere films, maar ook in alle andere films die vanavond zijn geselecteerd, schotelt Macbeth ons een scenario voor dat kwaadaardig van aard is, maar toch geworteld is in (of voortkomt uit) de hedendaagse cultuur: Gemakkelijk om de vinger op de zere plek te leggen; onmogelijk om een zondebok aan te wijzen.

Glued & Screwed #22
Short experiment on the screen
Glued & Screwed is a project by screening platform wysiwyg in collaboration with Filmhuis Den Haag. This film evening serves as a platform for experimentation by (young) artists, designers and other makers working with the medium of film. The films and visual language that are missing in the regular film landscape are given a stage here and offer visitors challenging experiences.
During a discussion with the makers in the hall or during the drinks in the cafe there is space for dialogue and getting acquainted.
Click here for more information about Glued & Screwed.
Kort experiment op het doek
Glued & Screwed is een project door screening platform wysiwyg in samenwerking met Filmhuis Den Haag. Deze filmavond dient als een platform voor experiment van (jonge) kunstenaars, ontwerpers en andere makers die met het medium film werken. De films en visuele taal die missen in het reguliere filmlandschap krijgen juist hier podium en bieden de bezoekers uitdagende ervaringen.
Tijdens een nagesprek met makers in de zaal of bij de borrel in het café is er ruimte voor dialoog en kennismaking.
Klik hier voor meer informatie over Glued & Screwed.