Otto Preminger
Bonjour Tristesse (1958)
De verwende Cecile (17) brengt haar zomer door aan de Franse Revièra met haar rijke weduwnaar, playboy vader en Elsa. Anne, de vriendin van haar overleden moeder, komt op bezoek en brengt veranderingen voor iedereen.
Amerikaanse klassieker over bandeloze zeventienjarige Cécile (Seberg) en haar pogingen haar liefhebbende vader (Niven) voor zich terug te winnen nadat hij hun frivole leventje aan de Franse Rivièra heeft doorkruist door zich te verloven met een bazig moederfiguur. 'Cinema is de kunst van het creëren van mooie dingen door mooie vrouwen,' zei François Truffaut ooit. Bonjour tristesse gold daarom als kunststuk want regisseur Premingers studie over lichtzinnigheid versus ernst was bovenal een cinematografische hulde aan de gratie van Jean Seberg, vereeuwigd door de verliefde camera in modern CinemaScope.
Over de componist
Georges Auric (1899-1983)
Georges Auric studeerde eerst piano aan het conservatorium van Montpellier. Tijdens zijn studie aan het Parijse conservatorium kwam hij in contact met Erik Satie, Igor Stravinski en met de leden van Les Six, waar hij spoedig deel zou van maken.
Auric schreef verschillende balletten voor Sergej Diaghilevs Ballets Russes (Les Fâches (1924), Pastorale (1925) en Les Matelots (1925), maar werkte ook voor andere balletgezelschappen.
Vanaf de jaren dertig ging Auric filmmuziek schrijven, vooral voor Jean Cocteau (6 scores waaronder La Belle et la Bête en Orphée), Marc Allégret, en Jean Delannoy. Op het einde van de jaren veertig begon hij te werken voor de Britse Ealing Studios (o.a. Passport to Pimlico en The Lavender Hill Mob. In de jaren vijftig werkte hij meerdere keren samen met John Huston (Moulin Rouge), Henri-Georges Clouzot (Le Salaire de la Peur), Jules Dassin (Du rififi chez les hommes) en Anatole Litvak (The Journey). In 1958 werd hij gevraagd de muziek te schrijven voor Bonjour Tristesse. Het resultaat is een melodisch verfijnde score met veel elegantie in zijn orkestratie. Het hoofdthema, dat in verschillende arrangementen het grootste deel van de partituur beslaat, wordt prachtig geïntroduceerd bij de begintitels: strijkers die, na de dissonante opening van koper en percussie, de partituur overnemen. Let ook op het door Juliette Gréco in het Engels gezongen lied Bonjour Tristesse.